CHP çarşamba günü yapılan Parti Meclisi (PM) toplantısı sonrası uzun yıllardır Yılmaz Büyükerşen’in yönettiği Eskişehir’de değişime gitti. Büyükerşen’in de önerisi doğrultusunda, belediye genel sekreteri Ayşe Ünlüce aday gösterildi. Bu süreçte neler yaşandığını, neler konuşulduğunu anlatan Büyükerşen, genel merkezin yaptırdığı anketler için “25 senede eğer partililerimiz bizi tanımıyorsa anketle tanıması kırıcı bir olaydı. Kırıldık, burkulduk biraz. Üzülmedim ama kırıldım daha doğrusu” dedi.
Bu dönem adaylık koymayı düşünmediğini anlatan Büyükerşen, neden adaylık başvurusu yaptığını,“Yeni Genel Başkanı’mıza telefon ediyor. Diyor ki ‘Bizde büyükşehir belediye başkan adayı çıkmadı. Ne yapacağız? Bu saate kadar hiçbir müracaat olmadı’. Onun üzerine kendisi talimat vermiş, demiş ki ‘Acele kendilerini görün, dilekçelerini alın saat 17.00’yi geçirmeden bana internetle geçin ve bilgisayardan girsin’. Biz de talimat kabul ettik yeni Genel Başkan’ın sözlerini. Hemen ben de bu niyette olmadığım halde bir problem çıkarmış olmamak için dilekçemi de yazdım” diye anlattı.
Genel Başkan Özgür Özel’e “Bizi istemeyenler kimdir?” diye sorduğunu anlatan Büyükerşen, “Çok kalabalık değiliz, 15 kişiyiz” yanıtını aldığını ifade etti. Büyükerşen, “Kimlerdir onlar, bilmiyorum. Yalnız içlerinden bir tanesini bilirim. Talebemdir, mezunumdur. Çok yaramaz, haylaz bir öğrencimdi. İsmini vermeyeceğim. Parti Meclisi’nde değil şimdi. Bunlardan bahsetmeye gerek yok” diye devam etti.
Eskişehir’de 25 yıldır büyükşehir belediye başkanlığı yapan ve 6’ncı dönem için CHP’den adaylık başvurusunda bulunan Yılmaz Büyükerşen bu kez aday gösterilmedi. 86 yaşındaki Büyükerşen’in yerine, onun işaret ettiği Ayşe Ünlüce aday gösterildi.
Sözcü TV’de İpek Özbey’in sunduğu Nokta Atışı programına konuk olan Büyükerşen süreci şöyle özetledi:
“Bu dönem, 25 sene dolunca aday olmamayı düşünüyordum. ‘Artık yeter’ diyordum. Bir de değişimcilik çıktı. Benim yaşlı olduğum da belli. 86 yaşındayım. Tadında bırakalım bu işi, artık dinleneyim. Yazacağım yazılar, okuyacağım kitaplarım var, yeni kitaplar yazacağım.
Bu durumdayken biliyorsunuz adaylık için son başvuru tarihi geçtiğimiz ayın 5’i akşamı saat 5’e kadardı. İl başkanımız, yeni Genel Başkanı’mıza telefon ediyor. Diyor ki ‘Bizde büyükşehir belediye başkan adayı çıkmadı. Ne yapacağız? Bu saate kadar hiçbir müracaat olmadı’. Onun üzerine kendisi talimat vermiş, demiş ki ‘Acele kendilerini görün, dilekçelerini alın saat 17.00’yi geçirmeden bana internetle geçin ve bilgisayardan girsin’. Biz de talimat kabul ettik yeni Genel Başkan’ın sözlerini. Hemen ben de bu niyette olmadığım halde bir problem çıkarmış olmamak için dilekçemi de yazdım, diğer iki arkadaşımla beraber gönderdik.
“Bana imalı bir şekilde, ‘Sizin de yaşınız 86 oldu, biliyorsunuz yenilikçiler var. Yenilik isteniyor’ dendi”
Bakıyoruz ilan edilmeye başlandı adaylar. Biz yokuz. ‘Niye?’ dedik bu kadar uzadı. Dediler ki ‘Anket yaptırıyoruz’. ‘Ne anketi yaptırıyorsunuz?’. ‘Halk sizi istiyor mu, istemiyor mu?’ Bana imalı bir şekilde, ‘Sizin de yaşınız 86 oldu, biliyorsunuz yenilikçiler var. Yenilik isteniyor’. ‘Ne olacak, ne yapacağız? Bırakalım o zaman’. ‘Yok’ dediler, anket yaptırıyoruz.
Genel Başkan ile Ankara’da görüştük. Anketlerin sonuçlarında benden memnuniyet 80 çıkmış 100 üzerinden. Fakat demişler ki ‘Bu tamam da bir de Eskişehir’de acaba değişim isteniyor mu, istenmiyor mu?’ O da anket. Anket olunca zaten kırıldık. Üç belediye başkanı, üçümüz de kırıldık.
“’Bizi istemeyenler kimdir?’ diye cesaretle sordum”
25 senede eğer partililerimiz bizi tanımıyorsa anketle tanıması kırıcı bir olaydı. Kırıldık, burkulduk biraz. Üzülmedim ama kırıldım daha doğrusu. Özellikle ben. Durum basına intikal edince sayın Genel Başkan’a sordular. Sayın Genel Başkan da televizyonda şu sözleri aynen söyledi: ‘Eskişehir Yılmaz hocanın çocuğudur. Çocuğunun geleceği konusunda konuşacağız kendisiyle, öyle belirleyeceğiz.’ Görüşme yaptık, gördüm ki benim çocuğumu ben elbetteki güvenebileceğim bir vasiye teslim ederim. Adaylıkta ısrar ettiğimi söyledim. Daha evvel ki görüşmemizde de bana sormuştu: ‘Sen eğer olmaz isen, vazgeçersen kim olabilir?’ diye. Ben de genel sekreterim var, bir hukukçu. İstedim ki ‘Eğer bunu seçerseniz benim yerime, geri alırım başvurumu. Bu ilk örnek olur ve Türkiye’de CHP’nin kadın eleman eksiği, bu konuda çektiği sıkıntılara örnek teşkil eder. Cesaret gelir Türkiye’deki bütün aydın, entelektüel Atatürkçü kadınlara’ dedim, böyle bir teklif yaptım.
“‘Bizi istemeyenler kimdir?’ diye de cesaretle sordum Genel Başkan’a”
Bir kavram kargaşası, daha doğrusu anlayış farkı var. ‘Bizi istemeyenler kimdir?’ diye de cesaretle sordum Genel Başkan’a. ‘Çok kalabalık değiliz, 15 kişiyiz’ dedi. Kimlerdir onlar, bilmiyorum. Yalnız içlerinden bir tanesini bilirim. Talebemdir, mezunumdur. Çok yaramaz, haylaz bir öğrencimdi. İsmini vermeyeceğim. Parti Meclisi’nde değil şimdi. Bunlardan bahsetmeye gerek yok.”
